Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

luciferi N M

  • 1 lūcifer

        lūcifer fera, ferum, adj.    [lux+1 FER-], lightbringing: Diana: equi, the horses of Luna, O.— As subst m., the morning-star, the planet Venus, C.: prae diem veniens, V.— The son of Aurora and Cephalus, O.— Day: omnis, O.: tot Luciferi, O.
    * * *
    I
    lucifera, luciferum ADJ
    II
    Lucifer, Satan
    III
    morning star, day star, planet Venus; bringer of light

    Latin-English dictionary > lūcifer

  • 2 incipio

    incĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (archaic incepsit inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. and n. [in-capio; lit., to seize upon, lay hold of; opp. to desinere; hence, with the accessory idea of action), to begin to do something, to take in hand (syn. incoho; in class. prose, viz. in Cic., only in the tempp. press., while coepi is used in the tempp. perff.); constr. usually with the inf., less freq. absol., with the acc., ab, or adv. of place or time.
    I.
    Act.
    (α).
    With inf.:

    ut homines mortem vel optare incipiant vel certe timere desistant,

    Cic. Tusc. 1, 49, 117:

    huic incipio sententiae diffidere,

    id. ib. 5, 1, 3:

    prius quam incipit tinnire,

    Plaut. As. 2, 4, 42:

    bella gerere,

    Cic. N. D. 2, 3, 9:

    leges neglegere,

    id. Rep. 1, 43 fin.:

    queri cum multis incipiunt,

    id. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    nimis cito diligere,

    id. Lael. 21, 78:

    amare aliquem,

    id. ib. 16, 60:

    fossas complere,

    Caes. B. G. 5, 51, 4:

    rem frumentariam expedire,

    id. B. C. 1, 54, 4:

    triplicem aciem ducere,

    id. ib. 1, 64, 7;

    2, 30, 1: cum maturescere frumenta inciperent,

    id. ib. 6, 29, 4; cf. id. ib. 3, 49, 1:

    cum primum pabuli copia esse inciperet,

    id. B. G. 2, 2, 2; cf.:

    ictus erat, qua crus esse incipit,

    Ov. M. 6, 255; 8, 474; 15, 256:

    opes pellere dominatione,

    Sall. H. 3, 61, 3:

    si res explicare incipiam,

    Nep. Pelop. 1:

    Bessus agere gratias incipit,

    Curt. 5, 12, 1:

    cenare,

    Suet. Aug. 74:

    promovere scalas,

    Tac. A. 15, 4 fin.:

    si dormire incipis ortu luciferi,

    Juv. 8, 11:

    male quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, etc.... Si bene facere incepit, etc. (shortly afterward, occeperunt),

    Plaut. Truc. 2, 5, 12 and 14:

    satis nequam sum, utpote qui hodie inceperim Amare,

    id. Rud. 2, 5, 5.—
    (β).
    Absol.:

    ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus,

    Cic. Off. 1, 37, 135; cf. Plin. Ep. 9, 4, 1; Sen. Ep. 116:

    dum incipimus,

    Quint. 11, 3, 144:

    dum deliberamus, quando incipiendum sit, incipere jam serum est,

    id. 12, 6, 3:

    in incipiendo, etc.,

    id. 11, 1, 6: ac statim sic rex incipit, thus begins (to speak), Sall. J. 109 fin.; cf.:

    nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim: Fortunam Priami, etc.,

    Hor. A. P. 136:

    sic incipit, with a foll. direct quotation,

    id. S. 2, 6, 79; Ov. M. 9, 281;

    and simply incipit,

    Hor. S. 1, 9, 21:

    sapere aude, Incipe,

    make a beginning, begin, id. Ep. 1, 2, 41; Juv. 4, 34:

    priusquam incipias, consulto opus est,

    Sall. C. 1, 6:

    turpe inceptu est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16:

    incipientes atque adhuc teneri (pueri),

    who are beginning to learn, beginners, Quint. 1, 2, 26:

    incipiens,

    id. 2, 5, 18; 2, 6, 5; 8 prooem. § 1; 3;

    10, 7, 18: quoties madidum ver incipit,

    Juv. 9, 52 al. —
    (γ).
    With acc. (once in Cic., once in Cæs., v. infra):

    facinus audax incipit,

    Plaut. Aul. 3, 4, 1:

    facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    pugilatum,

    Plaut. Capt. 4, 2, 13:

    iter,

    id. Cas. 4, 4, 2:

    aliquid novi negotii,

    Ter. Phorm. 4, 4, 29:

    bellum (opp. deponere),

    Sall. J. 83, 1:

    tam prava,

    id. ib. 64, 2:

    indigna nobis,

    id. H. 2, 41, 8:

    opus,

    Liv. 7, 34, 13:

    bellum,

    id. 21, 21, 6; 26, 37, 9; 42, 43, 3:

    sementem,

    Verg. G. 1, 230:

    Maenalios versus,

    id. E. 8, 21:

    si id facere non potueris, quod, ut opinio mea fert, ne incipies quidem,

    Cic. Planc. 19, 48; Quint. 1, 12, 5:

    iter mihi incepi,

    Plaut. Cas. 2, 1, 16:

    tantum incepi operis,

    id. Men. 2, 3, 80:

    mandata,

    Tac. A. 12, 10; 4, 46:

    auspicia a parricidio,

    Just. 26, 2 init.: multa, Cat. ap. Gell. 16, 14, 2.— Pass.:

    tanta incepta res est,

    Plaut. Capt. 2, 1, 31:

    nuptiarum gratia haec sunt ficta atque incepta,

    Ter. And. 5, 1, 17; 3, 3, 7:

    si inceptam oppugnationem reliquissent,

    Caes. B. G. 7, 17, 6:

    quia dici extremum erat, proelium non inceptum,

    Sall. J. 21, 2:

    proelium incipitur,

    id. ib. 57, 3;

    74, 2: saxis proelium incipitur,

    Tac. H. 5, 17:

    satis cito incipi victoriam,

    id. ib. 2, 25; id. A. 2, 5; 2, 76; 12, 67 fin.:

    iter inceptum celerant,

    Verg. A. 8, 90:

    inceptumque decurre laborem,

    id. G. 2, 39:

    inceptum frustra summitte furorem,

    id. A. 12, 832:

    deus me vetat Inceptos iambos Ad umbilicum adducere,

    Hor. Epod. 14, 7:

    in re incipiunda ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    in contentionibus aut incipiendis aut finiendis,

    Quint. 11, 3, 128:

    a tantis princeps incipiendus erat,

    Ov. F. 5, 570.—
    (δ).
    With ab or an adv. of place or time:

    a Jove incipiendum putat,

    Cic. Rep. 1, 36 (acc. to the Gr. of Aratus, ek Dios archômestha):

    ab illis incipit uxor,

    Juv. 6, 348; Quint. 10, 1, 46:

    incipiamus ab iis,

    id. 9, 2, 6:

    semper ab excusatione aetatis incipientem,

    id. 6, 3, 76:

    potissimum incipiam ab ea parte,

    id. 3, 7, 1:

    optime manus a sinistra parte incipit, in dextra deponitur,

    id. 11, 3, 106:

    amicitia incepta a parvis cum aetate accrevit simul,

    Ter. And. 3, 3, 7.— Pass. impers.:

    optime incipitur a longis, recte aliquando a brevibus,

    Quint. 9, 4, 92.
    II.
    Neutr., to begin to be, to begin, commence (rare but class.); constr. with abl. instrum., or absol.
    (α).
    With abl.:

    tertius sinus Acrocerauniis incipit montibus,

    Plin. 4, 1, 1, § 1:

    censere ut principium anni inciperet mense Decembri,

    Tac. A. 13, 10:

    verbum petere quo incipiant,

    Quint. 10, 7, 21.—
    (β).
    Absol.:

    cum ver esse coeperat... cum rosam viderat, tum incipere ver arbitrabatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:

    quoties incipit sensus aut desinit,

    Quint. 9, 4, 67:

    hic annus incipit vicesimus,

    Plaut. Capt. 5, 3, 3:

    narrationis incipit mihi initium,

    Ter. And. 4, 2, 26:

    jam tum inceperat turba inter eos,

    id. Eun. 4, 4, 58:

    tempus erat quo prima quies mortalibus aegris Incipit,

    Verg. A. 2, 269:

    mox Idumaea incipit et Palaestina,

    Plin. 5, 13, 14, § 68:

    epistula, quam incipiente febricula scripseras,

    Cic. Att. 7, 8, 2:

    incipientes curas principis onerari,

    Tac. A. 1, 19:

    incipiens adhuc et nondum adulta seditio,

    id. H. 1, 31:

    incipiens omnia sentit amor,

    Ov. A. A. 2, 648:

    Menander Syracusanus incipientis juventae,

    Plin. 8, 5, 5, § 14:

    incipiente aestate,

    id. 27, 13, 109, § 133:

    trixago incipientibus hydropicis efficax,

    id. 24, 15, 80, § 131:

    quem (honorem) et incipientes principes et desinentes adeo concupis cunt ut auferant,

    Plin. Pan. 57.—Hence, in-ceptum, i, n., a beginning, attempt, undertaking (freq. in historians and poets, but not in Cæs.;

    also rare in Cic.): cujus ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero,

    Cic. Cat. 2, 12, 27:

    servetur ad imum, Qualis ab incepto processerit (persona),

    from the beginning onwards, Hor. A. P. 127: permanere in incepto, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14 fin.:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,

    Sall. C. 4, 2:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    id. J. 7, 6; cf.:

    ni ea res longius nos ab incepto traheret,

    the subject, id. ib. 7 fin.:

    absistere incepto,

    Liv. 31, 26, 5:

    desistere incepto,

    Verg. A. 1, 37:

    haerere in incepto,

    id. ib. 2, 654:

    peragere inceptum,

    id. ib. 4, 452; cf.:

    perficere inceptum,

    Sall. J. 11 fin.:

    piget incepti,

    Verg. A. 5, 678:

    nunc ad inceptum redeo,

    Sall. J. 4, 9; 42, 5:

    turpe inceptum est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16.— In plur.:

    cupidus incepta patrandi,

    Sall. J. 70, 5:

    juventus Catilinae inceptis favebat,

    id. C. 17, 6:

    incepta mea inpedivit,

    id. H. 4, 61, 12; cf.:

    inceptis annue, diva, meis,

    Ov. Am. 3, 2, 56; and:

    di nostra incepta secundent,

    Verg. A. 7, 259:

    gravia et magna professa,

    Hor. A. P. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > incipio

  • 3 Lucifer

    lūcĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [lux-fero], light-bringing:

    itaque ut apud Graecos Dianam, eamque Luciferam, sic apud nostros Junonem Lucinam in pariendo invocant,

    Cic. N. D. 2, 27, 68:

    pars Lunae,

    Lucr. 5, 726:

    equi,

    the horses of Luna, Ov. H. 11, 46:

    manus,

    i. e. of Lucina, id. ib. 20, 192.— Poet., bringing safety, Prud. Psych. 625.— Hence,
    II.
    Subst.: Lūcĭfer, fĕri, m.
    A.
    The morning-star, the planet Venus:

    stella Lucifer interdiu, noctu Hesperus ita circumeunt,

    Varr. R. R. 3, 5, 17: stella Veneris, quae Phôsphoros Graece, Latine dicitur Lucifer, cum antegreditur solem, cum subsequitur autem Hesperos, Cic. N. D. 2, 20, 53:

    si dormire incipis ortu Luciferi,

    Juv. 8, 12; 13, 158; cf. Plin. 2, 8, 6, § 36; Tib. 1, 10 (9), 62; Ov. Tr. 1, 3, 71.—
    B.
    The fabled son of Aurora and Cephalus, and father of Ceyx, Hyg. Astr. 2, 42; Ov. M. 11, 271; 346;

    acc. to others,

    a son of Jupiter, Serv. Verg. A. 4, 130.—
    C.
    Poet. transf., day:

    memento Venturum paucis me tibi Luciferis,

    Prop. 2, 15 (3, 12), 28:

    omnis,

    Ov. F. 1, 46:

    tres,

    id. ib. 3, 877.

    Lewis & Short latin dictionary > Lucifer

  • 4 lucifer

    lūcĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [lux-fero], light-bringing:

    itaque ut apud Graecos Dianam, eamque Luciferam, sic apud nostros Junonem Lucinam in pariendo invocant,

    Cic. N. D. 2, 27, 68:

    pars Lunae,

    Lucr. 5, 726:

    equi,

    the horses of Luna, Ov. H. 11, 46:

    manus,

    i. e. of Lucina, id. ib. 20, 192.— Poet., bringing safety, Prud. Psych. 625.— Hence,
    II.
    Subst.: Lūcĭfer, fĕri, m.
    A.
    The morning-star, the planet Venus:

    stella Lucifer interdiu, noctu Hesperus ita circumeunt,

    Varr. R. R. 3, 5, 17: stella Veneris, quae Phôsphoros Graece, Latine dicitur Lucifer, cum antegreditur solem, cum subsequitur autem Hesperos, Cic. N. D. 2, 20, 53:

    si dormire incipis ortu Luciferi,

    Juv. 8, 12; 13, 158; cf. Plin. 2, 8, 6, § 36; Tib. 1, 10 (9), 62; Ov. Tr. 1, 3, 71.—
    B.
    The fabled son of Aurora and Cephalus, and father of Ceyx, Hyg. Astr. 2, 42; Ov. M. 11, 271; 346;

    acc. to others,

    a son of Jupiter, Serv. Verg. A. 4, 130.—
    C.
    Poet. transf., day:

    memento Venturum paucis me tibi Luciferis,

    Prop. 2, 15 (3, 12), 28:

    omnis,

    Ov. F. 1, 46:

    tres,

    id. ib. 3, 877.

    Lewis & Short latin dictionary > lucifer

  • 5 provoco

    prō-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a. and n., to call forth, call out.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    aliquem,

    Plaut. Ps. 2, 2, 43:

    ut ubi illaec prodeat, me provoces,

    id. Mil. 4, 3, 28; id. Bacch. 3, 3, 40:

    mandant, ut ad se provocet Simonidem,

    Phaedr. 4, 23, 25:

    dum rota Luciferi provocet orta diem,

    lead up, call forth, Tib. 1, 9, 62:

    Memnonis mater roseo provocet ore diem,

    Ov. P. 1, 4, 58; cf. id. F. 1, 456:

    provocare et elicere novas radiculas,

    Col. 3, 15, 5.—
    B.
    In partic.
    1.
    To call out, challenge, invite one to any thing (as to play, sing, drink, fight, etc.):

    provocat me in aleam,

    challenged me to a game, Plaut. Curc. 2, 3, 75:

    pedibus,

    to a race, id. Ep. 5, 1, 58:

    aliquem tesseris,

    Macr. S. 1, 10:

    aliquem cantatum,

    Ter. Eun. 3, 1, 53:

    aliquem ad pugnam,

    Cic. Tusc. 4, 22, 49; cf. Liv. 8, 7, and Flor. 2, 17, 11 Duker: duces nec prohibere paucos temere provocantis volebant, nec, etc., Liv. 23, 16, 4:

    et oleo et mero viros provocant,

    Sen. Ep. 95, 21:

    aliquem ad bibendum,

    Vop. Firm. 4.—
    2.
    In jurid. lang., to take a cause before a higher court, to appeal, make an appeal; in this signif. usually neutr., ad aliquem; act. only post-class., with the judge to whom the appeal is made as object (cf. appello).
    (α).
    Neutr.:

    ut de majestate damnati ad populum provocent,

    Cic. Phil. 1, 9, 21; cf.: quam id rectum sit, tu judicabis;

    ne ad Catonem quidem provocabo,

    id. Att. 6, 1, 7:

    provoco ad populum,

    Liv. 8, 33:

    arreptus a viatore, Provoco, inquit,

    I appeal, id. 3, 56:

    si a duumviris provocarit, provocatione certato,

    id. 1, 26, 6; 3, 56:

    ab omni judicio poenāque provocari licere,

    Cic. Rep. 2, 31, 54.—
    (β).
    Act., to appeal to a judge (post-class.):

    si judicem provocent,

    Dig. 8, 28, 6:

    si praefectus urbi judicem dederit, ipse erit provocandus, qui eum judicem dederit,

    ib. 49, 3, 1.—Also:

    provocare judicium ad populum,

    to bring the decision before the people by appeal, Val. Max. 8, 1, 1;

    rarely, aliquem ad judicem,

    to cite, summon before, App. Flor. p. 360, 24.—
    II.
    Trop.
    A.
    To challenge to a contest, to contend with, emulate, rival, vie with (post-Aug.):

    aliquem virtute,

    to vie with him in virtue, Plin. Ep. 2, 7, 4:

    elegia Graecos provocamus,

    Quint. 10, 1, 93; cf.:

    ea pictura naturam ipsam provocavit,

    Plin. 35, 10, 36, § 94.—Of things, Plin. 16, 8, 12, § 32:

    immensum latus Circi templorum pulchritudinem provocat,

    id. Pan. 51, 3.—
    B.
    To challenge, incite, provoke to any thing:

    felicitas temporum, quae bonam conscientiam civium tuorum ad usum indulgentiae tuae provocat,

    Plin. Ep. 10, 12 (7) fin.:

    omni comitate ad hilaritatem et jocum provocare,

    Suet. Calig. 27; id. Claud. 21:

    tacentes ad communionem sermonis,

    id. Aug. 74.—
    C.
    To excite, stimulate, exasperate, stir up, rouse with any thing (class.;

    syn.: irrito, lacesso): qui non solum a me provocatus sed etiam suā sponte solet, etc.,

    Cic. Fam. 1, 7, 3:

    aliquem beneficio,

    id. Off. 1, 15, 48:

    sermonibus,

    Caes. B. C. 1, 74:

    minis et verbis,

    Tac. H. 3, 24:

    bello,

    id. ib. 4, 17:

    injuriā,

    id. A. 14, 49 et saep.:

    ad iracundiam,

    Vulg. Isa. 63, 10; id. Deut. 4, 25. —
    D.
    To call forth, occasion, produce, cause:

    officia comitate,

    Tac. H. 5, 1:

    mortem tot modis,

    Plin. 19, praef. 1, §

    5: bellum,

    Tac. G. 35; Plin. Pan. 16.—
    E.
    (Acc. to I. B. 2.) To appeal to any thing, to cite as authority or proof (late Lat.):

    ad litteras Pudentillae,

    App. Mag. 84, p. 326, 40:

    ad Judaeorum Codices provocare,

    Aug. Serm. 202, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > provoco

  • 6 roseus

    1.
    rŏsĕus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of roses, rose- (rare, for rosaceus):

    strophium,

    Verg. Cop. 32:

    vinculum,

    Sen. Med. 70: flores, i. e. roses, Claud. de Magnete, 29:

    convalles,

    filled with roses, id. Rapt. Pros. 3, 85. —
    II.
    Rose-colored, rosy (freq., esp. in the Aug. poets):

    pannus,

    Plin. 21, 23, 94, § 166 (Jahn, russeus); 29, 4, 17, § 64 (Jahn, russeus);

    30, 11, 30, § 99 (Jahn, russeus): nitor quidam in purpurā,

    id. 37, 9, 40, § 123; cf.

    color (with purpureus),

    id. 14, 1, 3, § 15:

    flos herbae,

    id. 25, 6, 26, § 62:

    roseā sol alte lampade lucens,

    Lucr. 5, 610; cf. id. 5, 976; so,

    Phoebus,

    Verg. A. 11, 913:

    Aurora,

    Lucr. 5, 656; also,

    dea,

    Ov. A. A. 3, 84; cf.

    of the same, os,

    id. M. 7, 705:

    equi,

    Tib. 1, 3, 94; Ov. F. 4, 714:

    bigae,

    Verg. A. 7, 26:

    Eous,

    Prop. 3 (4), 24, 7; cf.:

    alae (Luciferi),

    Val. Fl. 6, 527:

    nubes (Iridis),

    id. 4, 77.— Transf., a poetical epithet of any thing blooming with youth, esp. parts of the body, rosy, ruddy, blooming:

    labella,

    Cat. 80, 1:

    labra,

    Mart. 8, 56, 15:

    os (Veneris),

    Verg. A. 2, 593:

    genae,

    id. ib. 12, 606:

    cervix,

    id. ib. 1, 402; Hor. C. 1, 13, 2:

    juventa,

    Val. Fl. 8, 257.
    2.
    Rōsĕus, a, um, v. Rosea, A.

    Lewis & Short latin dictionary > roseus

См. также в других словарях:

  • Luciferi Fanum — Luciferi Fani (el templo del lucero) es un topónimo latino usado en la Antigüedad para nombrar un enclave geográfico en España. Es nombrado por Estrabón en su Geografía con las siguientes palabras: In supra Baetim navigatur et urbs succedit Ebora …   Wikipedia Español

  • LUCIFERI Fanum — quod lucem dubiam Λουκεμδουβίαν appellaut, inquit Strabo l. 3. 0. 140. Hisp. Baeticae opp. S. Lucar de barameda Floriano …   Hofmann J. Lexicon universale

  • I Luciferi — Danzig 777: I Luciferi Studio album by Danzig Released May 21, 2002 …   Wikipedia

  • Casus Luciferi — Infobox Album Name = Casus Luciferi Type = studio Artist = Watain Released = 2003 Recorded = Genre = Black metal Length = 50:33 Label = Drakkar Productions Producer = Reviews = Last album = Puzzlez Ov Flesh (2002) This album = Casus Luciferi… …   Wikipedia

  • Danzig 777: I Luciferi — 777: I Luciferi álbum de Danzig Publicación 2002 Grabación 2001 2002 Género(s) Doom metal Duración 54:28 …   Wikipedia Español

  • Casus Luciferi — Album par Watain Sortie 2003 Durée 50:33 Genre Black metal Producteur Tore Stjerna Label Drakkar Productions …   Wikipédia en Français

  • Consolatio peccatorum, seu Processus Luciferi contra Jesum Christum — is a tract written by Jacobus de Teramo in around 1382. This consolation of sinners (with the colophon Liber Bellial) is a lawsuit between Lucifer and Jesus Christ, Solomon presiding, in which the Devil is suing Christ for having trespassed by… …   Wikipedia

  • FANUM Luciferi — S. Lucar de Barameda, opp. munitum Hispaniae, cum portu, in Vandalitia Provincia, ad ostia Baetis fluv. 6. leucis distat a Gadibus in Bor. et 15. ab Hispali in Afric. Vide Luciferi Fanum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Watain — фото Основная информация …   Википедия

  • Watain — actuando en Holanda en septiembre de 2010. Datos generales Origen Uppsala …   Wikipedia Español

  • Danzig — Danzig …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»